Βαθιές οι ρίζες

Θανάσης Γκαϊφύλλιας

Σ’ αυτόν τον ήλιο πίστεψα.
Σ’ αυτά τα βράχια ξεκουράστηκα.
Κι έτσι θαρρώ τ ’ αγάπησα
σαν πρώτη πρώτη-πρώτη αγάπη,
σαν κοριτσίστικα φιλιά,
σαν αδερφό στην ξενιτιά .

Βαθειές οι ρίζες,
πώς να φύγεις απ’ τον τόπο σου;
«Τ’ αηδόνια δεν σ’ αφήνουν να κοιμηθείς στις Πλάτρες»
Βαθειές οι ρίζες,
πώς να φύγεις απ’ τον τόπο σου;

Στην πλάτη μου δυο δράκοντες
το σπίτι μου γέμισε άρχοντες
κι η μέρα μου ατέλειωτη
χωρίς ψωμί και συντροφιά
με νανουρίζουν με βιολιά

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: