Ερρίκος Θαλασσινός Φεγγάρι, μάγια μου ‘κανες
και περπατώ στα ξένα.
Είναι το σπίτι ορφανό, αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα.
Στείλε, ουρανέ μου, ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί, ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι.
Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι.
Προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου γλυκό φιλί στα χείλη.
