Ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός

Πυθαγόρας

Τι γύρευες στ' αλβανικό βουνό,

μονάκριβε νησιώτη;

Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό

την ακριβή σου νιότη...

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,

στα μάτια του νυχτώνει.

Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός

κοιμάται μες στο χιόνι.

Τα χρόνια σου καπνός τα παιδικά,

ανάσα η εφηβεία.

Στον τοίχο - ματωμένα ιδανικά -

μετάλλια και βραβεία...