Σε κλαίει λαός

Κωστής Παλαμάς

Σε κλαίει λαός
Σε κλαίει λαός πάντα χλωρό
να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε
το βόλι, ω παλικάρι

Πανάλαφρος ο ύπνος σου
τ’ Απρίλη τα πουλιά
σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς
λογάκια και φιλιά

Και να σου φτάνουν του Χειμώνα οι καταρράχτες
σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολεμοκράχτες

Πλατειά του ονείρου μας η γη
κι απόμακρη και γέρνεις
εκεί και σβεις γοργά ιερή στιγμή
σαν πιο πλατειά
την δείχνεις και την φέρνεις
σαν πιο κοντά