Μάνα μου Ελλάς

Νίκος Γκάτσος

Δεν έχω σπίτι πίσω για να΄ρθω
ούτε κρεββάτι για να κοιμηθώ
Δεν έχω δρόμο, ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα
μου τα' πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα
μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τ' αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού,
Ελλάδα, Ελλάδα, μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα' πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου, μάνα μου Ελλάς,
το ίδιο ψέμμα πάντα κουβαλάς

Δεν έχω άγιο πια να προσκυνώ,
ούτε καντήλι σ' άδειο ουρανό.
Δεν έχω ήλιο, ούτε αστροφεγγιά
να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά.