Εθνικό έλλειμμα

Ορφέας Περίδης

Στύψε με σαν το λεμόνι, λιώσε με σαν την ελιά
φούρνισέ με σαν ατσάλι, πέταξε με στα βαθιά
πάρε μου όλο το ταμείο, απ' την τσέπη τα λεφτά
άρχοντα και καραγκιόζη κουρελή και κουβαρντά

Τι είν' αυτό που θα με σώσει απ' το φραγκοκράτορα
ν' αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο
να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;

Κούρεψέ μου σαν αρνί το μαλλί για το χειμώνα
πάρε το μισθό ενός μήνα απ' το στόμα το φαΐ

Κλέβω απ' το υστέρημά μου για να βρω τη γιατρειά μου
μα να ζω εκεί στον Κρόνο με φιάλες οξυγόνο
ή στου υπόγειου την πλημμύρα
και με βάρδια να πηγαίνω στη σαλοτραπέζαρια;

Αρχόντισσα και Αγλαΐα, κουρελού και κουβαρντού
τι είν' αυτό που θα με σώσει από τη φραγκοκρατία
ν' αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο
να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;

Σκάψε με σαν αμπελώνα, κλάδεψέ με σαν ελιά
πάτα με σαν το σταφύλι, πάρε μου τη συρμαγιά

Βράσε με σαν τη χελώνα, γδάρε με σαν το λαγό
βάλε τα υπάρχοντά μου, σε κοινό λογαριασμό
φτιάξε με με ματσακόνι, τίναξέ μου τη σκουριά
και ξανοίξου απ' το καρνάγιο, πέταξέ με στα βαθιά