Στης πίκρας τα ξερόνησα

Νίκος Γκάτσος

Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτόν, που αγάπησα,
και μ' άφησε και σάπισα

Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή,
που δεν υπάρχει Κυριακή,
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα

Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις την καρδιά
με πέταξες, αλίμονο,
στο μαύρο καταχείμωνο.
Με πρόδωσες και μ' έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες

Πού να 'βρω τέσσερα κεριά
και στην ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτόν που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα

Και σάπισα, αγάπησα.
Αγάπησα και σάπισα.