Γιώργος Γκίνης Έβαλα όρκο στις πληγές
να καίω τ΄αγιοκέρι
να΄χει στιγμές θαυματουργές
να σε ξυπνούν οι χαραυγές,να είναι καλοκαίρι
Πώς γίνεται να μην πονάς;
Πώς γίνεται κι αντέχεις;
Πόσο σ΄αγάπησα ξεχνάς
κι από δίπλα μου περνάς χωρίς να με προσέχεις
Πάντα για σένα θα΄μαι εδώ
μακριά σου δεν θα φύγω
κι όλου του πόθου μου το αχ
σ΄ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ τα βράδια θα τον πνίγω
Ο μερακλής ο άνθρωπος
πονάει και δεν το λέει
μα αν τον κοιτάξεις θα στο πουν
τα δυο του μάτια που μιλούν για την καρδιά που κλαίει
Μέσα από μέρες αδειανές
κι απ΄τα δικά σου χάδια
γεννήθηκε ένας αμανές
που τραγουδούν οι χριστιανές στου κόσμου τα σκοτάδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου