Είναι αβάσταχτο να φεύγεις

Άκος Δασκαλόπουλος

Τα χέρια σου, αγόρι μου,
τα ζωντανά σου χέρια
ρίχτα στεφάνια δροσερά
τριγύρω στο λαιμό μου.
Κι από τη νύχτα ως την αυγή
σ' ερωτικά λημέρια
να μου γελάει η νιότη σου
να λάμπει τ' όνειρο μου

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις
σαν δροσούλα κάθε αυγή
Φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο
ολομόναχο στη γη

Τα μάτια σου, αγόρι μου,
γιατί τα χαμηλώνεις;
Γιατί πικροχαμογελάς,
λιγνό μου κυπαρίσσι;
Τον κόσμο τι τον πολεμάς
και τον καιρό μαλώνεις;
Και είσαι σαν το ναυαγό
κι εγώ το ερημονήσι.