Βαρέθηκα

Νικόλας Άσιμος

Βαρέθηκα τη μιζερή μου φύση,
κανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσει.
Κανένας πια δε λέει να ξεκούνησει,
αναμφιβόλως δε με χωράει ο τόπος, ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,
τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια.
Τα λόγια μοναχά μας απομείναν κι οι θεωρίες,
στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει,
το σύστημα μας έχει επιτάξει.
Απόκληρα απομείναμε πουλάκια κυνηγημένα
Με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά.

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι
ακόμα και σαν βρω κανά κομμάτι.
Πώς είναι δυνατόν να μαστουριάζεις, εξηγησέ μου,
άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω,
δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω.
Πώς γίνεται στον έναν παλαβιάρη, εξήγησέ μου,
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.