Πρέζα όταν πιεις

Αιμίλιος Σαββίδης

Από το βράδυ ως το πρωί με πρέζα στέκω στην ζωή,
Κι όλο τον κόσμο κατακτώ την άσπρη σκόνη σαν ρουφώ.

Όλος ο κόσμος είναι κτήμα μου σαν έχω πρέζα και ρουφάω
Κι οι πολιτσμάνοι όταν θα με δουν, μελάνι αμολάω.

Σα μαστουρωθείς γίνεσαι ευθύς ,
βασιλιάς , δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας πρέζα όταν πιεις, ρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.

Δική μου είναι η Ελλάς, που στην κατάντια της γελάς.
Της λείπει το’ να της ποδάρι ρε, και το παίξανε στο ζάρι.

Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας κι ο κόσμος στάχτη, αχ θα γίνει.
Ο ένας θα μ’ ανάβει τον λουλά κι ο άλλος θα τον σβήνει