Ανατολικά του Κεντάκι (BLUES 68)

Ζωρζ Πιλαλί

Ανηφόριζα ανατολικά του Κεντάκι ταπί και ψύχραιμος,

ήμουν πνιγμένος στη σκόνη μεσ’ το άσπρο μου το σακάκι

και το φρέσκο παντοφλέ μου παπούτσι, στην ξέρα και την άπνοια.

Ο Χριστός πίνει μπέρμπον στο Κεντάκι πλαισιωμένος από γκανιάν άτομα.

Κάνω μια απλωτή στον χωματόδρομο κι ακούω πίσω από κάτι σχίνα,

μια θείτσα να βογκάει χεσμένη απ όλες τις πάντες, απ τα γελαστά κι απ τα φευγάτα.

Σούρθηκε ως τα πόδια μου και κοίταξε το πρόσωπό της στο αστραφτερό μου δέρμα.

Σινιάρισε λίγο τα μαλλιά της κι έσκουξε:

"Είμαι ελεύθερη, είμαι ελεύθερη.

Κι όταν θα ‘ρθει η εποχή που θα λογοκρίνεται η φωνή μου,

η σκέψη μου θα πλανιέται ελεύθερη μέσα από τους κρατικούς σφαγείς.

Είμαι ελεύθερη, ελεύθερη".

Η επανάσταση αρχίζει, φιλάρα το σύστημα πέθανε.

Ζήτω ο θάνατος, φώναξα, δε σε αντέχω, αμάν, γουρουνόπολη.

Μ’ ένα καλό μπανάκι θ’αστράψει η κυρία σκέφτηκα, αστεράκι(*),

*Να σπρώχνει ο Ντύλαν και του Χριστού να μην δίνει.

Της χαμογέλασα με τα πορσελάνινα δόντια μου με τις ανάγλυφες παραστάσεις,όπως τα φλιτζανάκια του καφέ της μαμάς

και θαμπώθηκε από την ολόλευκη ακτινοβολία που απλώθηκε σ’ όλη την περιοχή, βορειοδυτικά της Οκλαχόμα.

Πώς είναι δυνατόν σκέφτηκα να είμαστε είκοσι χρόνια πίσω από την Αμερική χωρίς εκείνη να είναι είκοσι χρόνια μπροστά από μας;

Η επανάσταση αρχίζει από πάνω προς τα κάτω.

Οι μπουρζουάδες κάνουν την επανάσταση.

Ο ήλιος βάραγε στα γεμάτα, όταν άκουσα την Παναγία την φρικαρισμένη,

την προστάτιδα των Εξαρχείων.

Φόρεσα το ολόλευκο ψαθάκι μου και ανηφόρισα ανατολικά του Κεντάκι

ταπί και ψύχραιμος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: