Η Βαρβάρα

Παναγιώτης Τούντας

Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε, τον πιάνει,
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται απ' τα γέλια

Κοίταξε, μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα, μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει.
Βάστα τον απ' το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι.

Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει:
"Έχω τέχνη, έχω χάρη ν' αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμένο όλη νύχτα περιμένω,
που θα' ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει".