Να' ρθει μια θάλασσα

Σταμάτης Κραουνάκης

Όμως θα'θελα το Μάιο να μη μου πει λέξη αλλά να φύγει πάνω σε μια άμαξα για τη βόρεια πλευρά της πόλης την ώρα που δύει ο ήλιος.
Κι όλα τα juke box του λιμανιού παίζουν ένα παλιό ξεχασμένο ζεϊμπέκικο...

Κρίμα που έφυγες προτού νυχτώσει
Θα τα προλάβαινες τα οριστικά

Χτυπάει η φύση όποιον προδώσει
Άνθραξ ο άνθρωπος κανονικά

Να' ρθει μια θάλασσα να μας σκεπάσει
Υγρή, ζεστή μου αγκαλιά
Μονάχα αυτή τον έρωτά μας θα σωπάσει
Μονάχα αυτή και τα φιλιά

Κρίμα που έφυγες προτού χαράξει
Φιλιά θα χάραζα παντοτινά
Έμεινε ο έρωτας στην ίδια τάξη
Κι όλα κριθήκανε μηδαμινά