Ίσως φταίνε τα φεγγάρια

Τάσος Σαμαρτζής

Μες στο φτηνό ξενοδοχείο
και τα σεντόνια των πολλών

μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη
θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο
όπως τα τρένα στο σταθμό

και στην ανάσα σου γυρεύω
κάποιο αρχαίο σκηνικό

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
που 'μαι τόσο μοναχή
νοιώθω πως γέρνω τα βράδια
και χρωστάω στη ζωή

ίσως φταίνε τα φεγγάρια
και πολλοί με λεν τρελή

που όλο ψάχνω στα σκοτάδια
μήπως κάτι και συμβεί

ίσως φταίνε τα φεγγάρια
ίσως πάλι φταις κι εσύ

Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες
και σβήνει αυτά που έγιναν χθες

πως μπλέκουν λέω οι ιστορίες
και των ανθρώπων οι τροχιές

μες στο φτηνό ξενοδοχείο
και τα σεντόνια των πολλών

μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη
θα τελειώσουμε λοιπόν