Ψυχή βαθειά

Λίνα Δημοπούλου

Ζητάς πατρίδα μου να μείνω στη παράγκα,
άχρηστη βάρδια σε ετοιμόρροπη σκεπή
τα σύνορα της να φυλάω απ' τον ληστή
αυτόν που εσύ τον έχεις κάνει μάγκα
και που μονάχη σου τον άφησες να μπει..
προσφέροντάς του τη ζωή μου για μπροστάντζα

Ζητάς αγάπη μου να γίνω η καβάντζα
φοβάσαι, χαίρεσαι ή πονάς να είμαι εκεί
να σου 'χω άγρυπνη συγνώμη και φιλί
να σε σηκώνω απ' τις στραβές και τα στραπάτσα
και να κρατάω τη ψυχή σου καθαρή,
όπως τα ρούχα που στεγνώνουν στη ταράτσα.

Δεν θέλω αλλού να πάω,
εγώ όταν αγαπάω είμαι ψυχή βαθιά..
Αυτό που με σταυρώνει στ' αλήθεια με λυτρώνει
η μόνη σίγουρη στεριά είναι η καρδιά.