Πως ήμουνα πως έγινα

Γιώργος Κοινούσης

Στο πικραμένο δειλινό καθώς ο ήλιος πέφτει

Τ’ άσπρα μαλλιά πως έφτασαν κοιτάζω στον καθρέφτη

Κλαιει η καρδιά και δεν μπορώ το δάκρυ να κρατήσω

Πως ήμουνα πως έγινα μα πως θα καταντήσω

Εγέρασα πολύ νωρίς και πριν από την ώρα

Χαράζουνε στο πρόσωπο βαθιές ρυτίδες τώρα

Κλαιει η καρδιά και δεν μπορώ το δάκρυ να κρατήσω

Πως ήμουνα πως έγινα μα πως θα καταντήσω

Στο πικραμένο δειλινό ξυπνούν οι αναμνήσεις

Είναι καημός να μη μπορείς το παρελθόν να σβήσεις

Κλαιει η καρδιά και δεν μπορώ το δάκρυ να κρατήσω

Πως ήμουνα πως έγινα μα πως θα καταντήσω