Φεγγάρι, αγάπη, χωρισμός

Μανώλης Λιδάκης

Φεγγάρι, αγάπη, χωρισμός, ήλιος, καρδιά και σκέψη
θεέ μου, θεριά που προσπαθεί άνθρωπος να παλέψει.
Τι κρύβεται, τι κρύβεται στο βάθος της καρδιάς
της ερημιάς μας η φωνή το φως μιας αγκαλιάς.

Έβγα, φεγγαράκι μου, απόψε πιο δειλά
σαν κόρη, που τα μάτια της τα' χει χαμηλά κι ανάλαφρα περνά...
περνά μα δε μιλά.

Αυγή και δείλι η ζωή στου ορίζοντα την άκρη
τον ίδιο δρόμο περπατούν το γέλιο και το δάκρυ.
Τι πέρασε, τι έρχεται, φεγγάρι, πού θα φτάσει;
Τη μοναξιά ο άνθρωπος πώς να την ξεπεράσει;