Χρήστος ΚολοκοτρώνηςΕγώ το πλουσιόπαιδο που ζούσα σε σαλόνια
για δέστε πως κατάντησα με άπλυτα πουκάμισα
και τρύπια παντελόνια
κι ας ζούσα σε σαλόνια
Ότι κι αν είχα σ' αυτή τη πλάση
για μια γυναίκα τα 'χω χάσει
Εγώ που ζούσα ως χτες στην αριστοκρατία
για μιας γυναίκας την οργή ξημέρωσα μια χαραυγή
να ζω στην αμαρτία
και μες τη δυστυχία
Για δες ο άσωτος υιός ο κόσμος με φωνάζει
μα εγώ στο δρόμο μου τραβώ μ' ένα χαμόγελο πικρό
και λέω δεν πειράζει
ο κόσμος ας φωνάζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου